Uyanmıştan Çeviri Var Desem? :)

Konu: Uyanmıştan Çeviri Var Desem? :) Paz Ağus. 15, 2010 8:52 pm

İngiLizcesi..

stark
Stark glared at Neferet, his hand on the door handle even though he knew it was locked, plus Neferet could bring him straight back and there would be nothing he could do about it. Neferet's face remained impassive.
"Stark, sit down," she repeated, a little more sternly. But Stark continued to glare at her from his position at the door. There was no way he would do as she said, act like her puppet, even if she had control over him. He wanted to use what little freedom he had to do the exact opposite of what she asked, but of course, smiling coldly, Neferet focused on him and he found himself walking towards her and sitting down, cursing both himself and Neferet inside.
"So, Stark," said Neferet conversationally. "I've been wondering..."
She didn't say anything more and Stark didn't bother acknowledging her words. He stared at his own feet as if they held the secrets of the universe, not bothered in the slightest. Neferet gave him a long, calculating look, then said abruptly, "Stark, where do you go when your soul leaves your body?"
The question took him by such surprise that Stark forgot how interested he had been in his own feet. He caught himself just in time, and didn't look into her face. However, a couple of seconds later, he risked a quick glance at Neferet's face and saw by her curling lip that his reaction had not gone unnoticed. After that, he kept his eyes on his feet again.
"Do you go to the Otherworld?"
Again, this question was a complete shock. Even more so than the last. Unfortunately, Stark couldn't help it when his neck snapped up. His eyes locked with hers, and he knew there was no point covering it up. Her lip was slowly curving very, very high, but he still tried.
"Why would you think that?" he asked.
"Oh, Stark, stop. Just tell me what you know."
Stark said nothing. How she had found out about the Otherworld he had no idea, but how could she know that he had information? His feet were, once again, becoming increasingly interesting. But Neferet's patience was wearing thin. Her eyes narrowed, and then Stark felt the need to tell her everything. Just as he opened his mouth to tell her everything Will had told him, he thought of Zoey and the others and how much trouble he could be getting them in. His mouth closed again.
"Tell me what you found out," Neferet said sternly.
Stark's mouth opened again, but then a small voice in the back of his head said, No, I don't think I will, thanks. The urge to tell her everything pressed down on him, harder and harder. It was drowning him. Yet the voice in his head questioned him as he tried to tell Neferet again. But why? asked the voice. Why tell her everything when she could just use it against Zoey?
Neferet became increasingly annoyed, and worried, with Stark not telling her anything. It was evident on her face that this hadn't happened to her before. She didn't know what to do. But then, Neferet smiled. Her eyes narrowed, and then Stark was in excruciating pain.
It was like nothing he'd felt before. It was as if knives were stabbing him everywhere. He clutched himself to protect his body, but it didn't stop them. Then came the searing sensation of freezing cold water being thrown on him. It seemed to last for hours, then the door was opened.
________________________________________
Zoey
Before I even knew what was actually happening, I was standing at a door. I stood there for a moment, catching my breath and wondering if Stark was behind it. That was when I heard the roars of agony coming from behind the door, and I knew Neferet was doing something to Stark.
Using fire, I burst the door open and ran into the small, smelly, dungeon-like room. My eyes first went to Stark, writhing in pain on the floor. Distracted by my entrance, Neferet looked up, and whatever she had been doing to Stark stopped and he lay crumpled, breathing hard, defeated.
"What the hell did you do to him?" I asked calmly.
Neferet smirked. "I was just asking him some questions. About the Otherworld, for instance, and what he's been learning there. What he's been finding out that he shouldn't have been."
I was completely shocked - how the hell did she know about the Otherworld? Had Stark told her? But I quickly recovered and composed my face. "Whatever, Neferet," I said, walking towards Stark and helping him up.
"So what did Will tell you?" she asked. It seemed as though the question was directed at me. I don't even know why I did it, but I did. I attacked Neferet.
I ran at her and did everything I could - punched, kicked, bit, scratched, clawed, pinched. She didn't react until I'd been at it for a while, then just threw me off as if I weighed no more than a feather. Then she smiled, looked at Stark and left the room.
I spun around to question Stark about what had happened, but he was on the ground again. Full of anger at Neferet, I helped him up. "Are you okay, Stark? What the hell did she do to you?"
His brown eyes met mine, and then I heard a voice I thought I would never hear again. I looked at who I had thought to be Stark in the face, and from his lips came Heath's voice. "Zo? What happened?"

Buda Türkçesi..

Stark

Stark Neferet'e kötü kötü bakıyordu, kilitli olduğunu bilmesine rağmen eli kapı kolundaydı, ayrıca -Neferet onun tam arkasındaydı, sanırım .s- ve onun (Stark'ın) bu konuyla ilgili yapabileceği hiçbir şey yoktu. Neferet'in yüzü kayıtsız kaldı.

"Stark, otur." diye biraz daha sertçe tekrarladı. Ama Stark kapının yanındaki pozisyonunda, ona dik dik bakmaya devam etti. Stark'ın üstünde kontrolü olsa bile, Neferet'in söylediği gibi davranmasının, onun kuklası gibi hareket etmesinin yolu yoktu.

Neferet'in istediği özgürlüğün tam tersi olan küçük özgürlüğü kullanmak istedi (gibi bir şey .s) Ama tabii ki, soğukça gülümseyince, Neferet ona konsantre oldu ve Stark, kendini Neferet'e doğru yürüyüp ve oturup, Neferet'e ve kendine lanet okurken gördü.

"Ee, Stark," dedi Neferet, sohbet tonunda. "Merak ediyordum..."
Neferet başka bir şey söylemedi ve Stark kendini, onun dahice olmayan sözlerini anlamaya zorlamadı. Kendi ayaklarına, evrenin sırlarını saklıyorlarmış gibi gözlerini dikti. Neferet Stark'a uzun bir süre, onu süzerek baktı. Sonra birdenbire "Stark, ruhun bedeninden ayrılınca nereye gittin?" dedi.

Bu soru onu o kadar şaşırttı ki ayaklarının ne kadar ilginç olduğunu unuttu. Kendini tam zamanında kontrol altına aldı ve Neferet'in yüzüne bakmadı. Her nasılsa, birkaç saniye sonra, Neferet'in yüzüne kısacık bir bakış atma riskini göze aldı ve onu dudakları bükülmüş şekilde gördü ve böylece tepkisi farkında olunmamaktan çıktı (gibi bir şey .s). Sonra, bakışlarını tekrar ayaklarına çevirdi.

"Diğer dünyaya mı gittin?"
Yine, bu soru tamamen, öncekinden de fazla bir şok etkisi yarattı. Ne yazık ki, iş işten geçtiğinde, yapabileceği bir şey yoktu. Gözleri Neferet'inkilere kilitlendi, ve artık saklamak için bir şansı kalmadığını anladı. Neferet'in dudağı yavaşça çok, çok yukarı doğru kıvrıldı ama Stark hala saklamaya çalışıyordu.

"Neden öyle düşündün?" diye sordu.
"Aman Stark. Sadece bildiklerini anlat bana."
Stark bir şey söylemedi. Neferet'in diğer dünyayı nerden öğrendiğiyle ilgili hiçbir fikri yoktu, ama asıl Stark'ın bilgiye sahip olduğunu nereden biliyordu? Ayakları, bir kez daha gittikçe ilginçleşiyordu. Ama Neferet'in sabrı azalıyordu. Neferet'in gözleri kısıldı, ve sonra Stark Will'in ona söylediği her şeyi Neferet'e anlatma ihtiyacı olduğunu hissetti. Ağzını her şeyi anlatmak için açar açmaz, aklına kendisinin Zoey ve diğerlerini ne büyük derde sokabileceğini düşündü. Ağzı tekrar kapandı.

"Öğrendiklerini anlat" dedi Neferet sertçe.
Stark'ın ağzı tekrar açıldı, ama beyninin arkasındaki küçük ses, "Hayır anlatacağımı sanmıyorum, teşekkürler" dedi. Neferet'e her şeyi söyleme baskısı, gittikçe büyüdü ve Stark'ı sıkmaya başladı. Tekrar Neferet'e söylemeye çalışırken beynindeki ses onu sorguladı. "Ama neden?" diye sordu ses. "Söylediklerini Zoey'e karşı kullanabilecekken neden ona her şeyi anlatasın?"

Stark, Neferet'e herhangi bir şeyi söylemedikçe, Neferet'in siniri gittikçe bozuluyordu ve endişeleniyordu. Bunun ona (Neferet'e) daha önce hiç olmadığı yüzünden belliydi. Ne yapacağını bilmiyordu. Ama sonra, Neferet gülümsedi. Gözleri kısıldı ve Stark, çok büyük bir acı hissetti.

Bu daha önce hiç hissetmediği bir şeydi. Her tarafına bıçak saplanıyor gibiydi. Kendisini bedenini korumaya zorladı, ama bu, bıçakları durdurmadı. (Gerçek anlamda değil, az önceki benzetmeyle ilgili.) Sonra üzerine buz gibi soğuk su dökülmüş gibi yakıcı bir his geldi. Bu his saatler sürecek gibiydi, sonra kapı açıldı.

_____________________

Zoey

Daha gerçekten neler olduğunu bile anlayamadan, kapıda duruyordum. Nefesimi tutup Stark'ın orada olup olmadığını merak ettiğim bir an orada kaldım. O zaman kapının arkasından gelen ızdırap dolu haykırışları duydum ve Neferet'in Stark'a bir şey yaptığını anladım.

Ateşi kullanarak, kapıyı patlatıp küçük, kokulu, zindan gibi odaya girdim. Gözlerim ilk önce yerde acı içinde kıvranan Stark'a gitti, girişimden dikkati dağılan Neferet bana baktı ve Stark'a yaptığı her şey durdu. Stark durdu ve yorgun, yenilmiş, zorla nefes alan bir şekilde uzandı.

"Ona ne yaptın sen? (Aslında kaba bir söz söylüyor ama ben nazikleştirdim .d) diye sordum sakince. Neferet sırıttı. "Ona sadece birkaç soru soruyordum. Diğer dünyayla ilgili, mesela orada ne öğrendi? Öğrenmemesi gereken neyi çözdü?"
Tamamen şok olmuştum - Diğer dünyayı nasıl öğrenmişti? Ona Stark mı söylemişti? Ama hızlıca yüz ifademi düzelttim. "Her neyse, Neferet," dedim, Stark'a doğru yürüyüp kalkmasına yardım ettim.

"Ee, Will sana ne dedi?" diye sordu Neferet. Soru bana yöneltilmiş gibi gözüküyordu. Neden yaptığımı bilmiyordum ama yaptım: Neferet'e saldırdım. Ona koştum ve yapabildiğim her şeyi yaptım - yumrukladım, tekmeledim, ısırdım, çizdim, pençeledim, çimdikledim. Ben biraz -çok az- sakinleşene kadar tepki vermedi, sonra sanki bir kuş tüyü kadar hafifmişim gibi üstünden attı. Sonra gülümsedi, Stark'a baktı ve odayı terk etti.

Stark'a neler olduğunu sormak üzereydim, ama o yine yerdeydi. Neferet'e olan kızgınlığımla dolu olarak, ayağa kalkmasına yardım ettim. "İyi misin Stark? O sana ne yaptı?"
Kahverengi gözleri benimkileri buldu, sonra bir daha hiç duyamayacağımı sandığım bir ses duydum. Stark'ın yüzünde kimi gördüğümü düşünerek baktım, ve sonra dudaklarından Heath'in sesi geldi. "Zo? N'oldu?"

Emeqe Saygım Sonsuz ALıntı ArkadaşLarr Smile

Mesaj Sayısı : 1 Puan : 1

TskkLeR !

Konu: Geri: Uyanmıştan Çeviri Var Desem? :) Salı Ara. 07, 2010 2:52 pm

Teşekkürler Wink